باستان شناسی از
دانشگاهی در اسلام آباد، اعلام می‌کند که مومیایی متعلق به شاهزاده خانمی
است که ۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح زندگی می‌کرده است. مومیایی داخل تابوتی
چوبین و مطلّا کشف و بدن آن با مخلوطی از موم و عسل پوشانده شده است.
مومیایی تاجی زرین و گرانقیمت نیز به سر داشته که روی آن نام رودوگونه
(Rhoudugune) حکاکی شده است، نامی که...
در ۱۹ اکتبر سال ۲۰۰۰، اطلاعاتی محرمانه به مقامات مسئول بلوچستان
پاکستان داده می‌شود. اطلاعاتی در مورد نواری ویدیویی که در آن فردی به نام
علی اکبر (Ali Aqbar) تابوتی باستانی و مومیایی داخل آن را برای فروش به
نمایش گذاشته است. گفته می‌شود اگر این مومیایی سر از بازار سیاه آثار
باستانی در آورد، با رقمی در حدود ۲۰ میلیون دلار به فروش خواهد رسید. با
شروع عملیات تجسس، علی اکبر که چاره‌ای ندارد پلیس را به خانه‌ی والی محمد
ریگی (Wali Mohammed Reeki) راهنمایی می‌کند که در خاران (Kharan) و
نزدیکی مرز پاکستان با افغانستان زندگی می‌کند. ریکی به مأموران می‌گوید که
تابوت را از مردی ایرانی به نام شریف شاه باخی (Sharis Shah Bakhi)
خریداری کرده است که ادعا می‌کرده تابوت را بعد از زلزله در نزدیکی شهر
کویته پیدا کرده است.
در جریان برگزاری کنفرانس مطبوعاتی در ۲۶ اکتبر همان سال، باستان شناسی از دانشگاهی در اسلام آباد، اعلام می‌کند که مومیایی متعلق به شاهزاده خانمی است که ۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح زندگی می‌کرده است. مومیایی داخل تابوتی چوبین و مطلّا کشف و بدن آن با مخلوطی از موم و عسل پوشانده شده است. مومیایی تاجی زرین و گرانقیمت نیز به سر داشته که روی آن نام رودوگونه (Rhoudugune) حکاکی شده است، نامی که به نظر می‌رسد به این شاهزاده خانم تعلق داشته که گویا دختر خشایارشا اول پادشاه ایران زمین از سلسله‌ی هخامنشیان بوده است. خیلی زود کشف این جسد مومیایی به صدر اخبار دنیای باستان شناسی راه یافته و توجهات بی‌شماری را مجذوب خود می‌کند. تا پیش از این، هیچ جسد مومیایی ایرانی کشف نشده و رسم مومیایی کردن به مصریان باستان نسبت داده می‌شد. پس از انتشار این خبر، میان مقامات ایران و پاکستان در مورد مالکیت این مومیایی اختلافاتی شکل گرفت. سازمان میراث فرهنگی ایران معتقد بود که این مومیایی متعلق به فردی از خاندان سلطنتی ایران بوده و باید به این کشور باز پس داده شود، در مقابل مقامات پاکستانی مدعی بودند که به دلیل کشف این جسد در پاکستان، این مومیایی متعلق به این کشور است.
توضیحات رسمی:
داستان مومیایی پرنسس ایرانی، بسیاری از باستان شناسان را ترغیب کرد تا پیرامون آن به تحقیقات بیشتری مبادرت ورزند. تحقیقاتی که به هویدا شدن پاره‌ای تناقضات در این داستان انجامید. از جمله مشخص شد نوشته‌های حکاکی شده روی زره‌ی سینه این مومیایی، دارای اشکالاتی گرامری هستند. بررسی جسد با اشعه‌ی ایکس نیز نشان داد که بخشی از مراحل مومیایی کردن جسد با آنچه که در مصر باستان رواج داشته، همخوانی دارد. پرفسور پاکستانی احمد حسن دانی (Ahmad Hasan Dani) بعد از بررسی دقیق جسد متوجه شد که قدمت مومیایی با قدمت تابوت چوبی مطابق نبوده و جسد از قدمتی کمتر برخوردار است. او همچنین دریافت این شاهزاده خانم در واقع زنی از عصر مدرن است که دست کم بین ۲۱ تا ۲۵ سال پیش مومیایی شده است. او ضمن تحقیقات خود اشاره می‌کند که این زن حدود ۱۹۹۶ و با ضربه‌ی جسمی کند به گردنش به قتل رسیده است. ۵ آگست سال ۲۰۰۵ اعلام می‌شود که جسد طی برگزاری مراسمی مناسب به خاک سپرده خواهد شد، اما به واسطه‌ی انجام کاغذبازی‌های اداری و نامه پراکنی، این امر مدام به تعویق افتاده تا سرانجام در نیمه‌ی دوم سال ۲۰۰۸ بالاخره این مومیایی نگون بخت، تدفین و به خاک سپرده شد.
عجیب ترین سلفی‌های سال 2016 